jueves, 14 de febrero de 2013

Fóra dos brazos dun amor... mellor.

"Fóra dos brazos dun amor... salveime de morrer na cruz..." di Bukowski.
Fóra dos brazos dun amor, engado eu, aprendín a ser libre por fin, a medrar por fin, a voltar á miña esencia por fin. 
E como di tamén Bukowski, un morre moitas veces creendo e esperando, esperando nun cuarto, esperando a chamada, a carta, un golpe, un sinal... voltándose salvaxe por dentro. Máis pracenteiro é "...facer o amor na praia en Del Mar, ha habitación 42 e despois de todo sentado na cama, tomando un bo viño, falando e tocando, fumando, escoitando as olas..." e esvaecer.   Máis pracenteiro completarse en soidade se cadra, buscarse, atoparse, enfrontarse, deleitarse, chegar a quererse. 
Mellor esquencer ese amor que non cumpriu, e que non perdura, como todo amor. Mellor facerse extensible fóra dos brazos dun amor,   decidir sen ataduras, voar soa -esporádicamente acompañada- sen máis pretensión... 
Mellor "... é escoitar o teu nome susurrado na escuridade" de cando en vez.
Mellor...

(Fotografía: Tomada en Praga. Novembro 2.012. "Evocación".) 

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Ruxe ti tamén...